Krönnenzommer.
Naam ‘Krönnenzommer’
De naam ‘Krönnenzommer’ is ontleend aan een gedicht van de Hellendoornse dichteres Johanna F. van Buren en duidt op de nadagen van de zomer, wanneer de kraanvogels (‘krönnen’) zich opmaken om te vertrekken naar warmere streken.
Krönnenzommer, teumt nog effen,
Oewen glaans is oons zoo leef.
’t Leste bettien, det oons van
de Grote wealde oaverbleef.
Krönnenzommer, gauw kump ’t scheiden,
Van den riekdom en dén fleur
Noew goa-w nog zoo ingelukkig
Oewe lichte daege deur.
Nog siert volop ’t greun de beume,
Al is ’t eerste mooi vergoan.
Wegend’ weer hef eankelt ene ’t
Kleurenkleed al an edoan.
Nog bleuit dahlia’s en rozen
Met nen fellen, laeten glood,
Iiesterkrallen, rozenwepen
Hangt as hete droppels blood.
Nog geet zunne oaver ’n akker
En oons warm de rugge langs,
Löt oons achterumme zeen en
Maakt weer wakker ’n oald verlangs.
Krönnenzommer, net of harfstied
Ginder oew te wenken steet.
Krönnenzommer, teumt nog effen,
Nog neet hengoan, toe, nog neet.
okt. 1937.
Johanna van Buren